Pasożyt

Zawsze, gdy kalendarz pokazuje kolejną pamiętna datę, sięgam myślami do wspomnień. To wspomnienie jest jednym z nielicznych, które pamiętam tak dokładnie i wyraźnie. Z jednej strony traumatyczne, z drugiej pełne szczęścia…

Wiele lat temu miałam usuniętego, jak Dr House w serialu mawia, pasożyta. Mój pasożyt nie chciał sam mnie opuścić. Walczył zaciekle do samego końca, widocznie dobrze mu było w moim brzuchu. Ale na niego był już czas najwyższy. W pełni rozwiniętych pasożytów tak długo się nie nosi, trzeba je usuwać. Gdy wybudziłam się z narkozy, usłyszałam przejmujący, chwytający za serce płacz z sąsiedniego pokoju. „To pani dziecko tak płacze” – tymi słowami przywitała mnie pielęgniarka. A ja poczułam, że znów odpływam... Gdy uznano, ze jestem już w pełni wybudzona, przyniesiono mi go do łóżka. Mój umysł próbował dopasować to, co czułam w moim brzuchu i co widziałam na USG, do tego, co właśnie oglądałam. Nie dopasował… Mój pasożyt okazał się zupełnie niepodobny do wszystkiego, co sobie dotąd wyobrażałam. I czułam się z tym bardzo dziwnie. Ale powiedzieli, że mój, więc zabrałam do domu, nadałam mu imię, karmiłam, przewijałam, bawiłam, uczyłam, pokazałam jak żyć. I nauczyłam się jednej jedynej podstawowej rzeczy na świecie, której potęgi dotąd nie pojmowałam, której nie uczą w szkole, której nie doświadczy się do męża ani nawet rodzeństwa czy rodziców: bezwarunkowej miłości do swojego dziecka. A mój kochany pasożyt nie raz i nie dwa wystawiał to uczucie na próbę. Przypominam sobie te wszystkie nieprzespane noce, gdy chorował (a chorował przez wiele lat od jesieni przez zimę do wiosny), tą rozpacz, gdy kolejne ubrania i buty szły w strzępy i trzeba było znaleźć pieniądze na kolejne, te wszystkie moje wizyty w jego szkołach spowodowane skargami nauczycieli i rodziców innych uczniów (do nikogo nie docierało, że z dzieckiem z ADHD należy odrobinę inaczej postępować).

Dziś mój ukochany i jak dotąd jedyny pasożyt osiągnął zaszczytny wiek, w którym można legalnie kupić alkohol i papierosy, w którym sam może założyć konto w banku, w którym bez mojej zgody może podjąć pracę, założyć działalność i w pełni odpowiadać, za swoje nietrafione wybory. 18 lat….

I jestem z niego dumna. Już tak mocno nie choruje. Jest najlepszym uczniem w klasie. Jest w samorządzie uczniowskim szkoły, bierze udział w konkursach wiedzy i w akcjach społecznych. Nawet czasem poczytam sobie o nim w lokalnej gazecie… J I nawet sporty walki trenuje… Bardzo samodzielny i kontaktowy facet mi wyrósł. Facet, już nie chłopiec…Hmmm… Jak szybko to dziecko mi się postarzało…

Dziś imprezy nie ma. Jako, że ranga tego wydarzenia należy do jednej z najwyższych, impreza odbędzie się w weekend. I niech nasz dom wszyscy Święci w opiece mają, bo będzie się działo… J Mam nawet pomysł na tort, ale że nie wiem, czy wypali, nie zdradzę sekretu J

Ale żeby tak całkiem dzień bez akcentów nie przeminął, zrobiłam torcik bezowy. O taki:

Za chwilę mój pasożyt-dziecię-facet wróci z treningu i odbędzie się zbiorowa konsumpcja.

Pozdrawiam serdecznie J