poniedziałek, 30 grudnia 2013

Kolejne razemwiczki

Zanim przejdę do tematu właściwego, pragnę gorąco Wam podziękować za komentarze poprzednich postów. Ostatni estoński komplet jest bardzo ciepły i lekki, choć odrobinę podgryza. Jednak zapewniam, że to podgryzanie nie przeszkadza, gdy na dworze zimno.

A teraz o rękawiczkach.
Do kompletu z czapką, o której była mowa w połowie listopada (a od której zaczęło się moje czapkowe szaleństwo tej jesieni...), powstały dla Sis rękawiczki:



























Wersja krótka, lecz w kolorach identycznych z moimi. Oczywiście wszystko wg nauk naszej blogowej Pani Profesor Intensywnie Kreatywnej.
Wersja krótka wynikła nie z lenistwa, oszczędności czy mojego wygodnictwa, lecz po prostu wydała mi się bardziej praktyczna. Za to palce są szersze, takie z miejscem "na pierścionki" :))
Włóczka Kotek (100g=300mb), na drutach KPnr2. Różowe to coś sztuczne, z lekka puchate...

Na razie nie przewiduję epidemii rękawiczek, jak to miało miejsce w przypadku czapek. Rękawiczki uważam  za o wiele mniej zaraźliwe, zwłaszcza że na drutach mam jeszcze szalik do kompletu. Sis narzeka, że przymarza, więc się spieszę...

W związku z tym, że to mój ostatni post w tym roku, życzę Wam mnóstwa kolejnych inspiracji, szczęścia, zdrowia, pomyślności i spełnienia marzeń w 2014 roku. Szampańskiej zabawy!! :))

sobota, 28 grudnia 2013

Estońskie szarości w zimowej odsłonie

Na wstępie gorąco dziękuję Wam za wszystkie życzenia. Pragnę Wam donieść, że ze mną już lepiej, za to teraz coś moich chłopaków bierze... Ja tam wolę myślec, że to nie przeze mnie i niech tak zostanie.

Od pewnego czasu dłubałam ja ci szarą estonkę. Najpierw powstała czapka, a wczoraj skończyłam szalik. Ażurowy. Tak wyglądają w duecie:




Pierwsze zdjęcie z lampą błyskową, drugie bez. Próbowałam doczekać się dziś ładniejszej pogody dla zdjęć, ale się nie doczekałam. Trudno, ważne że coś widać.

Czapka jest zrobiona podwójną, a szal pojedynczą nitką wełny estońskiej 400m/100g. Zużyłam cały jeden motek. Mam jeszcze drugi i miałam zrobić szal dłuższy, ale w pewnym momencie stwierdziłam, że taki będzie w sam raz.

Druty o KP4,5mm dla obu powyższych robótek.

Wzór szala znajdziecie w gazetce Sabrina - wiosna 2013 -1/2013, model nr8. Może ktoś znajdzie w sieci, bo ja nie trafiłam, a nie wrzucę, bo skaner mi padł. Ze zdjęcia nie ma zaś pożytku.

Na koniec zdradzę tak po cichutku, że robię właśnie razemwiczki dla Sis... :))

poniedziałek, 23 grudnia 2013

Wesołych (??) Świąt

Miało być tradycyjnie, od życzeń, zdrowia... no właśnie - zdrowia... Dopadło mnie paskudztwo, cisnęło do łóżka, a robota niech zrobi się sama. Ale byłoby fajnie. Niestety nic samo nie chce się zrobić, więc stękam, kwękam i jęczę żałośnie i piekę ciasta, lepię uszka i pierogi, smażę rybę, itp itd. Jutro przecież gości mamy.

Dziwna ta angina: najpierw zajęło mi stawy, a dopiero od wczoraj rozbolało mnie gardło. I to jak rozbolało! Żadne cudowne pastylki na stado dzikich bestii nie pomagają. Doktor zajrzawszy w gardło tylko wykrzyknął: ROPAA!! Kurcze, szyb montować i na szejka się kreować, ot co..
Najgorsze jest to, że przy zaordynowanym antybiotyku nie wolno alkoholu, a ja dopiero co zaszalałam i specjalnie na Święta Igristoje (za całe 7zł - czysta ekstrawagancja, ot co..) nabyłam. Tym sposobem Igristoje doczeka Sylwestra, a my spędzimy te Święta w czwórkę: Chłopaki, ja i moja angina...

Pewnie nie muszę Wam mówić, że i robótki leżą odłogiem? Nie da się, po prostu się nie da. Chociaż... uups, przybyła jeszcze jedna czapka, która niedługo pójdzie w siną dal. Postaram się zrobić fotkę i następnym razem, może już w bardziej sprzyjających warunkach zdrowotnych, na pewno będę się nią chwalić.

Jeśli chodzi o chwalenie, to na łamach tego bloga nie sposób nie chwalić moich chłopaków. Starszy zajął się logistyką (dostarczaniem produktów żywnościowych), a młodszy dzielnie asystował w pracach wszelakich, dzięki czemu brud z podłogi i sprzętów nie ewoluuje i nie mówi do mnie: mamo :))
Spójrzcie jakie drzewko w moim domu zagościło. Chłopaki nabyli, młodszy dekorował. Ja leżałam...



Powiesiliśmy wszystko to, co było w domu, a że łańcucha nie ma, to komu to przeszkadza? Nam się podoba :))
I w tym momencie składam Wam najserdeczniejsze z serdecznych życzenia zdrowych, spokojnych i radosnych świąt Bożego Narodzenia!! Niech się Was żadne paskudztwo nie ima, a Mikołaj bogato sypnie prezentami :)) Buziaczki wielkie!!

niedziela, 15 grudnia 2013

Estoński komplet zimowy

Komplet powstał już na początku minionego tygodnia, lecz z pewnych względów (o tym innym razem..) jestem w stanie dziś go pokazać.


Miałam też nadzieję, że weekend uraczy nas lepszą pogodą, dzięki której mogłabym zrobić lepsze zdjęcie, lecz moją nadzieję diabli wzięli.

Komplet powstał z jednego motka (400m/100g), 100 i trochę gram estońskiej wełny. Nie blokowałam chusty, bo i tak wyszła wystarczająco duża. Ma byyć ciepła i jest. Czapka jest robiona podwójną nicią. Obie rzeczy zrobiłam na drutach KP 4,5mm.
Jeśli chodzi o wzorek (środkowej części), to nie jestem go w stanie teraz namierzyć. Posiadana przeze mnie wydrukowana wersja nie nadaje się do zeskanowania, a przy wydruku kompletnie zapomniałam zapisać jego nazwę. Jeśli znajdę, na pewno zrobię update :)) Natomiast brzegowa część wzoru chusty, to moja własna inwencja twórcza. Coś po swojemu pokombinowałam, tu przerobiłam razem, tam zrobiłam narzut i wyszło. Mi się podoba :)) Zwłaszcza, że to moja pierwsza w życiu chusta i nie korzystalam z gotowych wzorów i podpowiedzi. Sama wszystko obmyśliłam i jestem z siebie dumna. Niech mnie tylko ktoś mocno trzyma, bo pęknę z dumy... ;))

Na drutach teraz przerabia się szara estonka i również nieźle kombinuję ..

Na deser pozostawiam Was z moimi kochanymi futrzakami:



























Od razu cieplej, prawda? :))

niedziela, 8 grudnia 2013

Zaczapkowanie totalne II

Jak tytuł powyższy wskazuje, nadal pozostaję w tematyce czapkowego szaleństwa. Wzięło mnie na dobre i jakoś końca nie widać:





























Granatowa (tak tak, granatowa, ale nie regulujcie monitorów, bo to aparat mi kolor prześwietlił) czapka z pierwszego zdjęcia i zielona ze zdjęcia trzeciego powstała dla moich chłopaków. Tak szybko mi je spod drutów zwinęli, że kilka dni czekałam na sposobność zrobienia im jakiegokolwiek zdjęcia.
Komplet szaro-czerwony powstał natomiast bez specjalnego przeznaczenia. Miałam trzy motki ładnej, bardzo grubej włóczki, więc bardzo byłam ciekawa efektu. Bardzo mi się podoba :))
Użyte włóczki: do granatowej przewinęłam kilka razy cienką włóczkę ze szpuli (na 99% akryl), zielona oraz kolorowa - poszłam właśnie sprawdzić etykiety, ale... NIE MAM :(( Wczoraj robiłam porządki...
Druty to dla granatowej i zielonej KP4,5, a dla szaroczerwonej KP6 (czapka) oraz proste 8mm (szalik). Nic by nie szkodziło, gdybym zrobiła ten komplet grubszymi drutami, ale takie mam w swojej kolekcji najgrubsze.

Była zrobiona jeszcze jedna czapka, ale zdjęcia jej zrobić nie zdążyłam. Wiąże się z nią dość ciekawa, chwilami komiczna, chwilami przyprawiająca o dreszcz grozy historia.

Otóż moja ciocia koniecznie zapragnęła mieć własnoręcznie zrobioną czapkę. Do tej pory dzielnie dłubała skarpetki na pięciu drutach. Jej pragnienie stało się tym większe, gdy zobaczyła na FB moje czapki. Pewnego jesiennego popołudnia umówiłyśmy się na wspólne dzierganie. Kupiła włóczkę, druty i stawiła się w gotowości bojowej. Co tu dużo mówić, ja również byłam w gotowości bojowej, gdyż koniecznie chciałam ją w ten jeden wieczór nauczyć tej niezbyt trudnej (hmmmm.....) sztuki. Pierwsza na przeszkodzie stanęła nam kupiona przez ciocię włóczka. Za cienka. Druty też. Taką czapkę to by robiła nie jeden wieczór, lecz kilka. W takim razie postanowiłyśmy, że czapka powstanie z podwójnie złożonej nitki, więc skręciłam dla cioci odpowiednie druty i przystąpiłyśmy do dzieła. Ja w tym czasie robiłam jedną z bordowych czapek, pokazywanych w poprzednim poście. W pewnym momencie moich uszu zaczęły dobiegać coraz głośniejsze odgłosy wydawane przez ciocię. Jakieś sapnięcia, syknięcia, a potem głośne: AUĆ. Tego nie należało ignorować w żadnym wypadku. Okazało się, że uszykowane przeze mnie druty kompletnie kłóciły się ze sposobem przerabiania cioci, której niewiele już było trzeba od zrobienia dziury w palcu. Nie pytajcie mnie Jak?? Po prostu technika. Ja przesuwam oczka na drucie palcami, a ona popychając czubek druta. A że moje KP mają ostre czubki, to bez bólu się nie obyło. Jeśli myślicie, że to jest ten dreszczowy moment, to jeszcze się rozczarujecie, jeszcze nie tak szybko... Na szczęście znalazłam odpowiednie druty na żyłce. A że żyłka była sztywna, się zwijała i nie chciała współpracować, to coż - wytnie się... Do tego okazało się, że jednak trzeba podpruć i wziąć jeszcze grubsze druty. W każdym bądź razie, zasiedziałyśmy się do późnego wieczora i czapki nie udało się nam w tym dniu skończyć. Rozpisałam cioci ostatni, chyba najważniejszy etap na kartce i czekałam cierpliwie na rezultat. Czekać długo nie musiałam, ciocia zgłosiła się do mnie równo po tygodniu. Z miejsca oświadczyła, że w swoim życiu już czapki nie zrobi i wyciągnęła z reklamówki swoje dzieło... Ale jeszcze zanim na nie spojrzałam, zobaczyłam na jej twarzy, a dokładniej obok zewnętrznego kącika lewego oka, ciemnoczerwony okrągły ślad. Zastanowiło mnie to, ale nie zdążyłam zapytać, gdyż jak dorośli mówią, się im nie przerywa, prawda? A ciocia moja w tym właśnie momencie, trzymając to swoje włóczkowe nieszczęście w dłoni, opowiadała, że tak się na tą czapkę zezłościła, że jak nią piz...ła (czyt.cisnęła), to mało sobie druta do oka nie wsadziła!!. I wiecie co, moja wyobraźnia okazała się w tym momencie niewystarczająca, choć dotąd na nią nie narzekałam. Za nic w świecie nie potrafię sobie wyobrazić, jak mogło do tego dojść...
Ulitowałam się więc nad ciocią i zrobiłam jej tą czapkę. Ma identyczny wzór, jak zielona z dzisiejszego zdjęcia, tylko ściągacz wąski, bez zawijania. Widzieć szczęście na twarzy bliskiej osoby - bezcenne :))
I to tyle z tej historii...

W każdym bądź razie, czapki jeszcze będą, rękawiczki dla Sis leżą i tęsknie kwiczą, zaczęte swetry również, suszy się już coś, co pokażę następnym razem (do kompletu z czapką, oczywiście), a chłopaki zgłosili swoje zapotrzebowanie na szaliki.... I to nie byle jakie. Jeden na pewno ma być niegryzący, w czarne i bordowe pasy. Drugi ma być ładny - nie ma to jak precyzja :))
Drogi Mikołaju, poproszę pod choinkę czasowstrzymywacz....

niedziela, 24 listopada 2013

Niech się zima chowa

...bo produkcja czapek nadal w toku...
Właściwie tego posta pisałam już od tygodnia, ale od właśnie tego tygodnia kompletnie zmienił mi się rozkład dnia. Cały dzień w ruchu, a gdy mogłam już się na czymś skupić, to były to wyłącznie druty. Nie było mowy o żadnym wysiłku umysłowym, bo wystarczy że moje zwoje mózgowe do południa mają wreszcie zajęcie, później muszą odpocząć. Pocieszam się, że to długo nie potrwa, bo mam to szczęście do szybkiej adaptacji, ale na początku jest mi trochę dziwnie...
W ten właśnie sposób, gdy nie ma mowy o wymyślaniu bardziej umysłochłonnych form, produkcja czapek idzie w najlepsze. Oto co zrobiłam:



Powstała nawet czapka dla teściowej:



Oraz inne bez specjalnego przeznaczenia




Dwie BORDOWE czapki. Różnica koloru wynika ze zdjęć robionych w różnym świetle



Poniżej widać, że są dwie. Przyjrzyjcie się warkoczom, Każda z czapek mma odrobinę inaczej rozplanowane. Ale tylko odrobinę :))


Dwa komplety z szalikami:





O sprawach technicznych mogę Wam tylko powiedzieć, że do wszystkich używałam drutów KP nr 4,5 i 6, w porywach szydełko nr4 (do zakończeń i kwiatków), a szaliki zrobiłam na prostych ósemkach. Ile czego poszło - nie wiem, miałam pełno resztek i wełen zwijanych w jeden wielki kłębek. Jaka to włóczka - też nie wiem, nie miałam banderoli, ale są to wełny i ich mieszanki..

Co najważniejsze, wszystkie prezentowane czapki oraz komplety (oprócz kremowej czapki, którą dostała już teściowa) mogę sprzedać. Jeśli jest ktoś z Was zainteresowany, proszę o maila.

Na drutach jeszcze robi się zielona czapka, a potem już chyba rękawiczki dla Sis :))

piątek, 15 listopada 2013

Zaczapkowanie totalne

Zaczęło się niewinnie. Moja Sis od dłuższego czasu męczyła mnie głośno i wyraźnie dawała do zrozumienia, że zima się zbliża i ona będzie mocno przymarzać. Pewnego dnia jej dawanie do zrozumienia przerodziło się podczas wizyty w pasmanterii w bardzo głośny komunikat. Nie było absolutnie żadnej drogi ucieczki dla mnie. Musiał zacząć dla niej powstawać komplet zimowy: czapka, rękawiczki, szalik.
Pierwsza powstała czapka:


























Tak tak, dobrze widzicie: będzie komplet razemwiczkowy, siostrzany do mojego, zrobionego ubiegłej zimy. Pod wpływem Razemwiczek Intensywnie Kreatywnej.
Robiłam z Kotka (100g=300mb), na drutach KP2,5.

Aby nie było, że się powtarzam i wciskam dawny urobek, poniżej fotka obu siostrzanych czapek:


























oraz zaczętych rękawiczek:


























Sis miała przyjść i przymierzyć, czy obwód i długość (mają być krótsze od moich) jej pasują, ale jak dotąd się nie zjawiła. Razemwiczki zostały odłożone na potem, a na druty wskoczyła znów czapka:


























Zrobiłam ją z włóczki Schachenmayr Nomotta Two in One (50g=80m), na drutach KP4,5, na okrągło. Do tego rozweseliłam ją szydełkowym kwiatkiem z grubaśnej kremowej włóczki. Śłońce wyszło na chwilkę i prześwietliło kwiatek..
Zrobiłam jeszcze do kompletu szyjogrzej, ale chyba wstydliwy jest, bo schował się przed sesją zdjęciową... :)) Na czapkę i szyjogrzej zużyłam prawie 2 motki włóczki.

Potem powstała kolejna czapka, tym razem na narciarskie wypady:


























Jedną kurtkę mam z przewagą czerwonego, drugą z przewagą jasnej, wyblakłej maliny, a trzecią (tą najmniejszą..) kolorową, z przewagą intensywnego różu. Więc czapka będzie pasowała do każdej kurtki.

Gdy mąż zobaczył moją czapkę, od razu zgłosił zapotrzebowanie na czapkę zimową (na narty) dla siebie. Zrobiłam niemal identyczną, z tym, że do tej kremowej bieli nie dodawałam melanżu, lecz gładką, intensywną czerwień. Do czerwonej kurtki:



Myślę, że tym razem kolor lepiej przedstawia drugie zdjęcie robione z lampą błyskową. Pochmurne światło dzienne przygasiło tą czerwień.

Jeszcze poniżej czapki w duecie:


























Zrobiłam je z grubej włóczki, nieznanego pochodzenia, nieznanego składu, ale ciepłej i miłej w dotyku.
Druty to KP4,5 (ściągacz) oraz KP6 (reszta).
Jeśli kogoś zastanowił fakt, dlaczego czapka damska jest większa od męskiej, gdyż logika i obwody głów nakazywałyby inne proporcje, spieszę wyjaśniać, że ja muszę mieć czapkę luźną, żeby mi mojej fryzury zanadto nie psuła. A to bardzo ważne przy włosach krótkich i delikatnych, jak moje. Po nartach też należy być piękną  :))

Jako ciekawostkę, przedstawiam jeszcze fotkę czapek z wrabianym wzorem, od wewnątrz:


























Obie czapki, mimo że niemal identyczne z wierzchu, są inne w środku. Zrobiłam tak z czystej ciekawości, bo sama jestem ciekawa, który sposób sprawdzi się lepiej. Oczywiście szybciej przerabia się czapkę z czerwonymi gwiazdkami, bo z kolorowymi, ciągle nitki były skręcane od spodu. Za to na pewno nic się nie zaciągnie, a czapka jest odrobinę sztywniejsza. Z kolei czerwona czapka jest bardziej miękka i elastyczna. Zobaczę, jak sprawdzą się w trakcie użytkowania i dam Wam znać.

I jeszcze jedno: przy robieniu tych wszystkich tych czapek nie korzystałam z żadnych wzorów na formę czapki. Robiłam na wyczucie. Wzory na czapkach to wzór razemwiczkowy oraz wzór gwiazdki, który znalazłam w Burda Specjal Druty i oczka ABC robótek 1/2004, ale kompletnie ją przerobiłam, więc nawet nie zamieszczę schematu.

Oczywiście, kolejne czapki już w drodze :))

A na koniec trochę z innej beczki.
Przedwczoraj miałam bardzo miłą niespodziankę, w kiosku z gazetami. Nie mając ani grosza przy duszy kupiłam tooo:


























Jakim cudem? Za punkty payback.
W ciągu minionych 2 lat wymieniałam punkty zebrane w tym programie na kupon na zakupy w Empiku. Taki kupon zastępował pieniądze. Kłopot był tylko w tym, że nie zawsze chęć posiadania dóbr emikowskich szła w parze z posiadaniem w tym samym czasie kuponu. Trzeba było wracać do domu, zalogować się w internecie, wydrukować kupon i wrócić do sklepu. Tym razem będąc w takim jednym hipermarkecie, zaszłam do kiosku, aby pooglądać gazetki robótkowe. Akurat w tym kiosku zaopatrzenie jest dość dobre, więc i tym razem było z czego wybierać. Obejrzałam wszystko, co było możliwe, z bólem serca odkładając dwie gazetki, które szczególnie przypadły mi do serca. Już miałam wychodzić z tego sklepiku, gdy nad kasą mignął mi znaczek Payback. Przypomniałam sobie, że ostatnio przy zakupach kasjerka nabijała mi punkty na kartę. Zebrałam się na odwagę i zapytałam, czy mogę kupić coś za punkty z tego programu i czy muszę mieć kupon. Okazało się, że mogę, a kuponu mieć nie muszę, bo od razu ściągnie mi z karty. Nawet nie wyobrażacie sobie, jak ja się ucieszyłam!! W podskokach podbiegłam do półki z gazetkami, wyciągnęłam te dwie powyższe, dałam kartę payback, zatwierdziłam pin-em i gazetki moje :)))))
Piszę o tym, gdyż nie wszyscy o tym wiedzą, a warto :)) Nie jest to wpis sponsorowany...
Niedawno, przy okazji popsutej pralki przekonałam się, że ubezpieczenia działają, a teraz, że punkty też :))

poniedziałek, 11 listopada 2013

Kompletne niebieskie marzenie

Biorąc pod uwagę to, o czym pisałam w marcowym poście o podfarbowanej na niebiesko wełnie, powinnam nazywać ten sweter "niebiańskim marzeniem", ale pozostanę mocno dosłowna.
Miałam opisać ten sweter wczoraj, lecz gdzieś zagubiłam się w prozie życia i zwyczajnie, wybaczcie, zapomniałam. Oto on:
































Sweter robiłam w całości od góry, bez zszywania. Tym razem zamiast raglanu wyrobiłam rękawy z główką. Ma to swoją, anglojęzyczną nazwę, lecz w tej chwili kompletnie jej nie pamiętam. O niepamięci będzie jeszcze pewnie dziś nie raz mowa, więc umówmy się, że to przez tego Niemca (Alzheimer, znacie, prawda?), który zagościł w mojej głowie i ostatnio chowa przede mną wszystko, co się da... :))

Użyłam drutów KP nr3 oraz nieokreśloną ilość ręcznie farbowanej wełny przewiniętej ze szpuli.
Za zapięcie, oczywiście jak zwykle, odpowiadają zatrzaski

Wzorek na ramionach i rękawie to moja radosna interpretacja tego wzoru:



























Znalazłam go w sieci, nie wiem gdzie i nie wiem kiedy (sic! znów ten Alzh...) Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie, proszę o namiary.

Update 12-11-2013
MariaG podpowiedziała mi angielską nazwę zastosowanej przeze mnie metody wyrabiania rękawa w tym swetrze - to contiguous :))

A dobra anonimowa duszyczka podała namiar do strony z prezentowanym przeze mnie wzorem oraz wieloma innymi, nie mniej fascynującymi: https://plus.google.com/photos/104766284397153199727/albums/5629101754109019201?banner=pwa
Już znalazłam tam kilka wzorów do zastosowania w następnych moich swetrach :))

środa, 6 listopada 2013

Smutna jesień? To nie dla mnie...

I tego hasła będę się trzymała w najbliższym czasie i nie puszczę.

Farbowanie zakończone. Dofarbowałam niebieskiego:






























Wyszło podobnie, choć jaśniej, niż w pierwszej wersji, a miało być ciut ciemniej. Czyli loteryjnie, jak zwykle zresztą :)) Dół będzie więc jasniejszy niż góra i rękawy (bo rękawy już są). Zrobię do końca i ocenię efekty. Jeśli mi się spodoba, to zostawię, jeśli nie, to do prucia pójdzie całość i zacznę od nowa.


Kolejną ufarbowaną wlóczką jest intensywny róż, użyty w ostatnim kolorowym sweterku:




























Gdy wyjęłam go z garnka, na usta wcisnęło mi się wielkie WOW! Barwy wyszły cudne, wspaniale nasycone i mam w związku z tym następny pomysł. Oóż nadal nie zrezygnowałam z wizji zrobienia mojego wyśnionego czerwonego sweterka. Ta różowa włóczka może p farbowaniu dać piękny czerwony kolor, więc na pewno się do tego zabiorę. Jednak na razie nie mogę się oprzeć nowo powstałym kolorom.
Jeszcze zdjęcie grupowe:


























Świetny zestaw, prawda? :))

A żeby mi druty przez ten jeden dzień odłogiem nie leżały, zaczęłam robić czapkę dla Sis :)) Nie pokażę, bo przy tej szarości aparat mi się zbuntował.
To sobie podziwiajcie kolorki, a ja lecę kończyć niebieskie :))

poniedziałek, 4 listopada 2013

Kolorowej jesieni odsłona trzecia i ostatnia

Po długim czasie wreszcie mogę powiedzieć, że kolorowy sweter został definitywnie ukończony. Postawiłam na zatrzaski. Nie po raz pierwszy zresztą. Po prostu odpada problem z doborem guzików.
Ponadto rękawy zyskaly kolorowe wykończenie.
Pogoda nas dziś nie rozpieszcza, dlatego zdjęcia w sztucznym świetle, ale przecież uprzedzałam ostatnio, że teraz będzie to częste.




























O technicznej stronie tego swetra pisałam już w Odsłonie drugiej.  Tam znajdziecie również wzór wykorzystanego przeze mnie ażuru.


Oprócz tego swetra zutylizowałam kolejny lumpeksowy nabytek w kolorze pudrowego fioletu. Nijak na zdjęciu nie widać urody tej nitki, więc wierzcie mi na słowo, że jest po prostu piękna. W dodatku 100% wełna, mięciutka, lekko puchata i dość mocna:



























Lecz najciekawsze zostawiłam na koniec. Już niedlugo z drutów spadnie farbowane przeze mnie w marcu Niebieskie Marzenie. Na zdjęciu w stanie poczwarkowym:


























Trzymajcie proszę kciuki, żeby tylko wełny starczyło, bo coś za szybko jej ubywa, a nie wiem, czy uda mi się kolejną partię podobnie ufarbować...

czwartek, 31 października 2013

Siostrzana żółcistość

Od pewnego czasu (dotyczy ubiegłej zimy) siostra (w skrócie Sis) moja jedyna suszyła mi głowę o pewną robótkę, ale na razie, jako że jest ona w stadium larwalnym, nic na ten temat więcej nie zdradzę. W ubiegłym tygodniu pojechałyśmy do pasmanterii. Plan zakładał: wejść, zabrać co potrzeba i wyjść. Ja dzielnie trzymałam fason. Udawałam, że nic nie widzę i nic nie słyszę. Ale Sis moją szaloną wessało. Z zaciekawieniem i coraz większym entuzjazmem oglądała coraz to inne włóczki. Przebierała, miziała i kombinowała, co bym mogła dla niej jeszcze zrobić. W pewnej chwili jej wzrok padł na motek w bardzo intrygująco wesołym kolorze.  Kazała zrobić sobie sweter...
Kto wie, co jeszcze by tam kupiła, gdybym jej niemal na siłe nie wyciągnęła z tej pasmanterii. Dopiero przypomnienie o czekającej ją za kilkanaście minut wizycie lekarskiej podziałało...

No ok, starczy tego ględzenia. Zobaczcie lepiej, co tym razem wymyśliłam:




Zdjęcia po ciemku, lecz jutro obiecuję zrobić update z robionymi w świetle dziennym.

Projekt całkowicie autorski. Sweter ma fason kimonowy, robiony na maszynie do swetrów, a na ramionach przyszyłam elementy zrobione na szydełku. Nie korzystałam z żadnego wzoru, chociaż podobne elementy widziałam w rosyjskojęzycznych gazetkach Mod i Duplet.

Ściągacze na drutach nr3 (prostych i z żyłką), element szydełkowy na szydełku nr2, czyli dość luźno.

Włóczka: Opus Kristal 945m/100g.100%akryl) - włóczka jest zwinięta w 2 nitki.

Zużycie włóczki: 2,5 motka

I parę refleksji na temat tej włóczki.
Gdy zobaczyłam tą włóczkę i przeczytałam ile metrów zawiera motek, byłam w 100% pewna, że starczy jej na duży sweter. Niestety, tym razem kompletnie nie trafiłam i ciągle zadaję sobie pytanie, jak to się stało? A może długość nitki 945m dotyczy nitki pojedynczej, tymczasem włóczka była nawinięta w 2 nitki. Nie mam pojęcia. W każdym razie, Sis musiała jeszcze jeden motek dokupić.
W dodatku nitki tego akrylu przypominają Malwę: splot jest dość luźny, nierówny i szydełko się zaczepia.
Mój początkowy entuzjazm wobec tej włóczki spadł do zera. Nie kupię, a jak mi ktoś przyniesie, z miejsca odniosę.

A na koniec małe powiadomienie: idą zmiany. Po pierwsze już wkrótce zmiany te będą widoczne w postaci większej ilości zdjęć robionych w sztucznym świetle, gdyż czas do południa zabierze mi inne zajęcie. Nawet nie wiecie, jak bardzo skaczę z radości :))

Po drugie, Świat Aneczki jest już na Facebooku:  https://www.facebook.com/swiat.aneczki. Na fb będą pojawiały się migawki dotyczące bieżących robótek w trakcie ich tworzenia, aktualnego stanu ducha i innych spraw z robótkami związanych. Zapraszam!!

Update:
Załączam obiecane wcześniej zdjęcia swetra, wykonane w świetle dziennym: