Coś, czego nie będzie; coś, czego raczej nie będzie i coś, co może będzie

Po ostatnim sukcesie słonecznej bluzki nie chciałam się jeszcze rozstawać z szydełkiem, choć czeka na mnie bluzka na drutach, a druga na maszynie do swetrów (!!). I właściwie już dziś powinnam dumnie prężyć pierś i puszyć się jak paw z dumy, ale... niczego nie skończyłam.

A zaczęło się od przemożnej chęci przerobienia wzoru znalezionego w necie na spódnicę. Najpierw na tapetę (czytaj: szydełko) wleciała granatowa Perle8. Urobiłam kawałek, po czym stwierdziłam, że przy tym kolorze oczy mi wysiadają. Tak szybko sprułam, że nie chwyciłam za aparat, aby uwiecznić przerobiony kawałek. Ale wieczór zleciał...
Następna w ręce wpadła mi inna, grubsza bawełna w odcieniu pięknej śliwki:

Oczywiście, to już historia, powyższy kawałek został unicestwiony. Powód: ręce mi wysiadały od tej grubej szorstkiej bawełny. Raczej powstanie z niej bluzeczka na drutach i z szydełkowymi elementami.

Po tych dwóch porażkach wskoczyła jeszcze na szydełko cienka beżowa bawełna:

 I niestety to również nie wypaliło. Wzór okazał się zbyt kordonkożerny, a że w tym momencie robótki zorientowałam się, że tego kordonka na pewno mi nie wystarczy, zaniechałam dalszego przerabiania.

Ale to nie był jedyny powód tych wszystkich porażek. Najpoważniejszym mankamentem tego wzoru jest to, że za każdym razem ananasy tworzą zbyt mocną falbanę, a to w upragnionej przez siebie spódnicy jest elementem dla mnie zakazanym. W związku z powyższym podjęłam decyzję: koniec i kropka - spódnica z tego wzoru nie powstanie, chyba że uda mi się nieco ten wzór zmodyfikować.


Następną robótką, na którą "straciłam" cały kolejny wieczór jest coś takiego:

 Nie wiem co to za włóczka, ale na te piękne kolory antycznego różu przetykane niebieskimi refleksami moje oczy łypały pożądliwie już od jakiegoś czasu, aż wreszcie ten czas nastąpił. Na odcisk mi również nastąpił. Ubzdurałam sobie, że zrobię na szydełku z pojedynczej nitki. Na głowę mi musiała wleźć jakaś ciemność ciemnista, bo najwyraźniej już zapomniałam, jak to się długo i nieprzewidywalnie taką cieniznę przerabia. W dodatku znalazłam błąd, co sprawi, że kawałek robótki pójdzie do sprucia. I tym samym mój zapał do niej zmalał diametralnie. Myślę, że raczej nic z tego nie będzie, na razie leży i kwiczy.

Kolejne dwa wieczory zajęło mi szydełkowanie czegoś takiego:

Do wykonania tej robótki wykorzystuję drugi motek tej samej włóczki, jak piętro wyżej, z tym że robię z podwójnej nitki. Dorwałam jeszcze inny schemat, a to coś będzie miało jeszcze inne przeznaczenie, niż wszystkie poprzednio pokazywane robótki. I  właściwie powinien być już prawie koniec, ale mój zapał do szydełka zmalał do minimum i zdaje się, że robię wszystko, aby nic nie robić... ;)) W każdym razie coś może z tego będzie, a Wy trzymajcie proszę kciuki, aby zapał wrócił :))
Pozdrawiam serdecznie :))