Kobieta zmienną jest

Moje wydanie chyba szczególnie.
Ponadto to zmienna nieliniowa, nawet fale na morzu wymiękają...
Czyli nie wiadomo kiedy, nie wiadomo skąd, nagle kopie prąd.... ;)))
Miał być tytuł "czy ja mam coś z głową?", ale został już niedawno użyty przez naszą blogową koleżankę, a ponadto przecież doktory stwierdzili, że mam, więc po co jeszcze bez sensu pytać... ;))
Bo przecież pisałam, obiecywałam sobie.
Na próżno.
Ufoki jak leżały, tak leżą.
Nawet upierdliwo-kolorowe kwiatki w to zimno przywiędły... ;)
Myślicie, że robię coś na te chłody...?

Ok, dłużej nie trzymam w niepewności, oto jest nowa robótka:

No sama w ręce wpadła... Miałam urobić kawałek i ani się obejrzałam, już powstał niezły kawał :))
Coś z tego będzie. Jeszcze tylko nie wiem co, ale na pewno nie serwetka.  :)
Euro blisko, miały być barwy bardziej narodowe, ale ja chyba jakaś mało partiotyczna jestem ;)

Tak z tą serwetką przypomniał mi się wczorajszy pobyt w przychodni. Z ilości chętnych na wizytę u doktora wywnioskowałam, że troszeczkę zagubiłam się w czasie (przy rejestracji nie podają godziny, tylko numerki...). Ale niezrażona czekającym mnie czasowym nadmiarem, wyciągnęłam tą robótkę i zaczęłam szydełkować. Nie był to pierwszy raz, gdy tak robiłam, bo kaszmirek wędrował ze mną wszędzie. Różne były reakcje, wszystkie pozytywne, przeważały achy i echy. Kątem oka widziałam, że i tym razem wzbudzam niemałe zainteresowanie ogółu. Młodsze panie tylko zerkały. A te starsze... robić nie dały. Ich pytania odnośnie tego, co to będzie (serwetka??), a skąd taki kolor, a jak to będzie, początkowo traktowałam uprzejmie i odpowiadałam. Lecz za którymś razem miałam dość i kompletnie przestałam reagować, bo bym którejś to szydełko w coś wbiła... Wtedy dało się słyszeć monolog. Ze mnie kiepska plotkara jest i powtórzyć tego nie potrafię. Pani ta w każdym razie zaczęła wzdychać i opowiadać, że ona to tylko na drutach potrafiła, a na szydełku to nie, że się robiło, bo było potrzebne, a nie takie cuda i takie tam... Chyba połowę swojego życia przy tym opowiedziała :)) Tak sobie pomyślałam, że to fakt. Moja mama i babcia robiły, bo było potrzebne. Bo w sklepach nic nie było. Nawet za włóczką stało się godzinami. A teraz można puścić wodze fantazji i robić co w duszy gra...