Ja destruktor

Stało się, dopadła mnie przeszłość, czas zabrała rehabilitacja a następnie przeziębienie, czyli po prostu życie mnie dopadło... O rzeczach przeszłych nie mogę mówić zbyt wiele, zanim jednak pewnych spraw nie ureguluję, czuję że nie ruszę dalej. Rehabilitacja już się zakończyła, a przeziębienie chyba już odpuszcza, choć jeszcze boli to i owo. W międzyczasie robiłam parę rzeczy, lecz tylko jedna z nich jest całkowicie ukończona, a że należy do tych kompletnie niefotografowalnych, na razie pokazać nie mogę. Może uda mi się zrobić dobre zdjęcie, a może pewna dobra duszyczka mi pomoże w jego obróbce.

A na razie chcę pokazać coś innego. Ku przestrodze, że należy jednak słuchać innych, zanim coś się zrobi.
Otóż ciągle nie daje mi spokoju szara irlandka. Co jakiś czas przybywa po kilka elementów, ale ciągle mi brakuje pewnych odcieni szarości. Mając do dyspozycji 2 ciemnoszare cieniowane kordonki, postanowiłam je rozjaśnić. Wsadziłam je do Ace i oto co wyszło:

Jeśli tego nie widać, to uzyskałam zamiast jasnoszarych, odcienie beżowe. Całkiem ładne, choć w szarej irlandce się nie znajdą. Co gorsza, chyba nigdzie się nie znajdą, gdyż kordonek został tak mocno osłabiony, że rwie się przy niewielkim wysiłku. I nawet nie chce mi się tych nici zwijać, bo chyba nadają się one do kosza. Chyba, że znajdzie się ktoś spośród naszego robótkowego grona, kto będzie wiedział, jak można je jeszcze uratować?? Byłabym wdzięczna za podpowiedź, plizz :))