O dążeniu

...do doskonałości.
Czy istnieje idealny sweter? Pewnie tak, ale nie dla każdego nasz ideał będzie takim samym ideałem. Zupełnie tak samo, jak nie ma uniwersalnego piękna. Wszystkie uczucia z tym związane są bardzo subiektywne i wiążą się z naszą osobowością, kulturą i środowiskiem, w którym zostaliśmy wychowani. Dlatego, co jest piękne dla mnie, wcale nie musi być takie dla innych. Za każdym razem dążę do perfekcji. Nie cieszą mnie półśrodki i rozwiązania w stylu "może być". Niestety przez to nie mam łatwego życia. Nie osiągając mojego ideału często się flustruję. I to ciągłe poczucie niedosytu... Nie potrafię tego zmienić. Taka jestem.
Oczywiście odbija się to też na robótkach.
Zrobiłam przody farbowanego kaszmirka, ułożyłam do zszycia.... i oto co otrzymałam:

 Obydwie połówki moim zdaniem zbyt wyraźnie się różnią kolorem. Mogłam się tego spodziewać, zważywszy na sposób farbowania włóczki, ale jakieś zaciemnienie umysłowe odrzuciło taką myśl i brnęłam dalej... Liczyłam na cud, czy co?
Cud się nie zdarzył, w miarę upływu czasu sweterek coraz mniej mi się podobał, aż zdecydowałam się na drastyczne rozwiązanie. Sprułam tył i zaczęłam wszystka od nowa. Tym razem robię na okrągło.

Zmiany koloru będą widoczne jedynie w górnej części swetra i liczę na to, że nie będą aż tak biły po oczach. Zdecydowałam się również na krótszy ściągacz, aby sweter był bardziej ażurowy. Reszta pewnie pozostanie bez zmian.
Walczę ze sobą, aby się nie poddać....