Porządków moc i stan przedzawałowy

Nie wiem, czy ma to swój związek z porą roku, czy też z tym, że w bałaganie ciężko jest cokolwiek znaleźć, ale stało się. Mąz zrobił w swojej części szafy porządki. W ramach tych porządków wyeksmitował trochę ubrań, a ja jak sęp krążyłam wokół niego w oczekiwaniu na lepsze kąski... Doczekałam się. Łupy, jakie zgarnęłam, dostarczą mi rozrywki na bardzo długo, więc aż strach się bać :))
Ocaliłam od wyrzucenia 3 mężowskie golfy, wszystkie z włóczki 50% wełny i 50% akrylu:

Jak widać powyżej, dwa z nich z miejsca przerobiłam na nitkę, zostały tylko ściągacze. Do sprucia został jeszcze jeden golf. Nie wierzcie również kolorom na zdjęciach, bo światło jesienne bardzo kłamie. Kolory, jakie mi się trafiły to czarny i bordowobrązowy. Jestem ogromnie ucieszona zwłaszcza z tego czarnego, bo tego koloru to u mnie nigdy nie było za wiele, aż czasem bywało wręcz upierdliwe. A teraz mam całe mnóstwo cienkiej wełenki dobrej jakości. Aż chce się tańczyć :))

Oprócz golfów ocaliłam od poniewierki 2, niemal "nowiutkie koszuli":

Na zdjęciu jedna, bo koszule są identyczne, z tą różnicą, że jedna z nich była skracana. W pierwszej chwili chciałam przeznaczyć je w całości do oddania, ale mam już na nie pomysł, więc oddam to, co z nich zostanie. Myślę, że zostanie jeszcze sporo i ktoś się ucieszy :))
Wprost pełnia szczęśliwości :))

A teraz przepis na stan przedzawałowy, o ile nie gorzej..
-Wystarczy wziąć portfel i telefon, ubrać kurtkę z płytkimi kieszeniami i wyjść do pobliskiego osiedlowego sklepu.
- W drodze powrotnej zahaczyć o pobliski śmietnik, obok którego ktoś wyrzucił kawałki mebli
- Oglądać intensywnie zdemontowane meble, kombinując, czy te deski do czegoś jeszcze się przydadzą.
- Po stwierdzeniu, że jednak są za mocno uszkodzone, wrócić z samymi zakupami do domu.
- Rozpłaszczyć się z kurtki, rozpakować zakupy, zrobić kawę i usiąść przed komputerem
- Po jakiejś godzinie pobytu w wirtualnym świecie rozejrzeć się za telefonem.
- Odkryć nieobecność telefonu na biurku
- Odkryć nieobecność telefonu w pomieszczeniu
- Odkryć nieobecność telefonu w jakimkolwiek miejscu mieszkania
- Przypomnieć sobie, co niedawno robiliśmy obok śmietnika, w pozycji pochylonej
- Uzmysłowić sobie, co to może oznaczać
- Uzmysłowić sobie, jak ważny jest dla nas telefon
- Uzmysłowić sobie, jakie zdjęcia zawierał telefon (zwierzaki, wyjazdy, głupie miny i inne durnoctwa)
- Uzmysłowić sobie skalę problemu, gdyby te zdjęcia trafiły do sieci....
- Uzmysłowić sobie, że bez telefonu jak bez ręki...
Stan przedzawałowy gotowy...
W każdym bądź razie, z dudniącą w oszalałym tempie pikawą, jak strzała wyleciałam z domu w kierunku śmietnika, w nadziei, że tego telefonu nikt jeszcze nie zdążył znaleźć. Wybiegłam z klatki, a że owionęło mnie zimno, zaczęłam zapinać kurtkę. Wtedy poczułam coś twardego na brzuchu. Telefon leżał sobie i kwiczał ze śmiechu w kieszeni-kangurce mojej bluzki.... A ja mało na zawał nie padłam. Rany, zupełnie jak Hilary....